روحم رو گرفتی...

گاهی اونقدر کسی رو دوست داری که نمی بینیش !

اونقدر دوسش داری که نمی فهمی

و گاهی از سر شیطنت یا لجبازی اذیتش می کنی ،

گاهی حسودیشو در میاری و می رنجونیش،

گاهی اونقدر دوسش داری که فکر می کنی نداری،

فکر می کنی تو دلت هیچ حسی نسبت بهش نداری،

به همین خاطر تصمیم می گیری ازش بگذری و کنارش بذاری،

فکر می کنی اینطوری بهتره ،

بهش می گی :به خاطر همه چیز منو ببخش اما می دونی چیه؟

من احساس می کنم دوست ندارم !!!

اینو می گی و می گذری ،

التماساشو نمی شنوی ،

نمی بینیش،

یکی دو روز که گذشت،

وقتی باور کردی که دیگه همه چی تموم شد

 و این به صلاح هر دوتون بوده

تازه تازه دلت براش تنگ می شه،

خودتم تعجب می کنی آخه چطور ممکنه ؟

دلت اونقدر براش تنگ می شه که نمی تونی طاقت بیاری،

اما هنوزم نمی خوای حقیقت رو بپذیری ،

خودتو می زنی به بیخیالی اما خیالش دیگه نمی ذاره شبا بخوابی،

خیالش که میاد می بینی اشکات همراهیش می کنن ،

بعد از چند شب تازه می فهمی که چقدر دوسش داری،

تازه می فهمی که همه ی این مدت تو اشتباه بودی،

می فهمی که بدون اون دیگه نمی تونی حتی به نفس کشیدنت ادامه بدی

آخه تازه فهمیدی که دلیل همه ی نفسات اون بوده!

بعد از چند روز می خوای برگردی پیشش،

حاضری همه ی دنیاتو،

همه ی چیزایی رو که داری بدی اما فقط اونو داشته باشی،

می ری پیشش تا بگی اشتباه کردی

تا بگی که عاشقشی تا بگی که بدون اون می میری

اما افسوس ،وقتی می رسی خونش

 می بینی خودش هست اما روحش مرده ....

و این یعنی یه مرگ دیگه برای خودت ،

همش تقصیر خودته ،

هیچ کس مقصر نیست و تو باید تا آخر عمر با حسرت آرزو کنی

 یکی ماشین زمان رو اختراع کنه تا تو برگردی به اون روزا،

به قبل اینکه روحشو ازش بگیری و این اشتباهتو جبران کنی

اما بازم افسوس چون خودتوم بین آرزوهات می میری

 اما دیگه هیچ کی نیست تا اینو بفهمه .......

دست به دامن خدا می شی و از صبح تا شب

،از شب تا صبح ازش می خوای که یه بار دیگه بهت فرصت بده،

اونقدر گریه می کنی تا شاید خدا دلش به حالتون بسوزه

و دوباره بتونین عشق رو تجربه کنین...

اینا از مرگ واقعی هم بدتره...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط سجاد در 5:28 | |